Mijn naam is Björn Isebaert, en ik werd op 11 december 1976 geboren te Waregem (B). Samen met mijn ouders en zus woonde ik lange tijd in Wannegem-Lede, een deelgemeente van Kruishoutem. In het secundair onderwijs studeerde ik Latijn & Grieks; in 1994 zette ik deze studie verder aan de Universiteit Gent.
Na het behalen van mijn licentiaatsdiploma in 1999 heb ik één jaar als leerkracht gewerkt. In 2000 begon ik echter aan een doctoraat (over de Paradeisos, toegeschreven aan Johannes Geometres) aan genoemde universiteit – een doctoraat dat ik in 2004 behaald heb. Daarna ben ik terug in het onderwijs gegaan; nu geef ik les aan het College van de Paters Jozefieten te Melle.

Vandaag de dag leef ik samen met mijn echtgenote Marleen (die dierenarts is) in Zingem, waar we vooral veel werk hebben met al onze huisdieren (twee honden, twee katten, vissen, kippen, hanen, een schaap, …).

Mijn interesse in mechanische muziek begon toen ik een jaar of twaalf was. Ik was toen vaak te vinden bij de carrousel van Norbert Vroman (eigenaar van LH522); op één van de orgelboeketiketten vond ik het adres van Marc Hooghuys; ik kwam in contact met hem en toen kwam alles eigenlijk in een stroomversnelling: hij maakte me immers lid van de Kring van Draaiorgelvrienden en leerde me veel bij over (Hooghuys)orgels, hun geschiedenis, … Vandaar ook ongetwijfeld mijn voorkeur voor Hooghuysorgels.
Verder ben ik ook geïnteresseerd in Belgische dansorgels en Belgische noteurs van orgelboeken (met een voorkeur voor August Schollaert). Ik verzamel ook opnames (vooral oudere exemplaren, uit de jaren '50 en '60).
In 1996 ontdekte ik op het net de Mechanical Music Digest (MMD), die dagelijks een overzicht van informatie, vragen, antwoorden, … i.v.m. mechanische muziek doorstuurt naar abonnees. Op die manier kwam ik al gauw in contact met liefhebbers van buiten Europa, die dikwijls zeer nuttige informatie konden leveren.

Pas in december 2000 kocht ik mijn eerste mechanische muziekinstrument (afijn, ik had toen wel al een Sankyo-muziekdoosje met 20 tonen): een Wurlitzer-pianola (serienr.80245), die helaas nog altijd op restauratie wacht.
In mei 2004 werd ik de gelukkige eigenaar van een 36-toets Verbeeck-handdraaiorgel; daarvoor heb ik intussen al talrijke arrangementen van noteurs als Tom Meijer uitgekapt. Toch verbazend wat je soms met 36 toetsen kan doen!